skýrr

a.

1) clear, evident, manifest (með skýrum sannindum); neut. skýrt, as adv. clearly, distinctly (Arnórr kveðr skýrt á þetta);

2) clever, intelligent (s. maðr ok skáld gott).

* * *

adj. clear, evident, manifest; með skýrum sannindum, Fms. ii. 298; með skýrri skipan, H. E. i. 462; skýrar jarteinir, Glúm. 357; önnur skýrari tilraun, Lv. 78; Broddi kvað þat skýrst at göra svá sem hann vildi, Ölk. 72 new Ed.; á því þingi var þat skýrt gört, 625. 48.

2. clever; skýrr ok glögg-þekkinn, Ld. 274; skýran ok skynsaman, 625. 79; Sighvatr var síðan skýrr (Ed. skírr) maðr, Fms. iv. 89 (skýrr maðr ok skáld gott, Fb. iii. 243, l. c.); kona skýr ek sköruglynd, Fms. vi. 102; Guðríðr þótti skýr kona, Gísl. 74 (160).

3. neut. as adv., skýrt, distinctly; þegar möndi hvert barn mæla skýrt, Eluc. 25; kalla hátt ok skýrt, 623. 35; Arnórr kveðr skýrt á þetta, Ld. 334; ein bók ágæt kveðr skýrt á, Fms. i. 142; svá sem hann mælti þetta skýrra (more distinct), Hom. 51; ef maðr handsalar sekð sína skýrt, Grág. i. 119 B.

II. = skírr, pure; drykkr skýrri hverju víni, Sks. 633 B.